ในช่วงที่โลกกำลังเร่งเดินหน้าเข้าสู่เป้าหมายพลังงานสะอาด ประเทศไทยเองก็ไม่ยอมตกขบวน “Small Modular Reactor” หรือ SMR โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ขนาดเล็ก ถูกบรรจุไว้ในแผนพัฒนากำลังผลิตไฟฟ้า (PDP) ฉบับใหม่ปี 2568 และกำลังกลายเป็นคำสำคัญในอนาคตด้านพลังงานของประเทศ

เมื่อวันที่ 29 เมษายน 2568 นายพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพลังงาน ได้เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการนโยบายพลังงานแห่งชาติ (กพช.) และให้การสนับสนุนแผนพัฒนาเทคโนโลยี SMR โดยระบุว่าเป็นหนึ่งในแนวทางเพื่อให้ประเทศไทยบรรลุเป้าหมาย Net Zero ภายในปี 2593 และการปล่อยคาร์บอนสุทธิเป็นศูนย์ในปี 2608

แต่ภายใต้แผนใหญ่ กลับมีเสียงสะท้อนที่ไม่ควรถูกกลบ

นโยบายล่าสุดของรัฐมนตรีพลังงานสร้างแรงกระเพื่อมในภาคพลังงานหมุนเวียน เมื่อเขาสั่ง “ชะลอ” การรับซื้อไฟฟ้าจากโครงการพลังงานสะอาดจำนวน 2,180 เมกะวัตต์ ที่ กกพ. ได้คัดเลือกผู้ประกอบการไว้แล้วจำนวน 72 ราย โดยให้เหตุผลว่าต้องตรวจสอบข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายก่อนดำเนินการต่อ

แม้จะประกาศว่าจะตรวจสอบอย่างเป็นธรรม แต่การไม่มีกรอบเวลาแน่ชัด หรือความคืบหน้าเชิงรูปธรรมใด ๆ สร้างความไม่มั่นใจในแวดวงนักลงทุนและภาคเอกชนทันที

ในขณะที่เทคโนโลยี SMR ถูกมองว่าเป็นพลังงานทางเลือกใหม่ ความคลุมเครือของนโยบายกลับอาจกลายเป็นอุปสรรคในการพัฒนา ความไม่แน่นอนจากนโยบายรัฐ ทำให้หลายฝ่ายเริ่มตั้งคำถามว่า การส่งเสริม SMR จะเกิดขึ้นจริงได้หรือไม่ ท่ามกลางการจัดลำดับความสำคัญของนโยบายที่ดูไม่เป็นระบบ

ถ้าประเทศไทยต้องการเดินหน้าสู่อนาคตของพลังงานสะอาด การรับฟังความเห็นของภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง โปร่งใสในทุกขั้นตอน และยึดหลักความมั่นคงของระบบพลังงานในภาพรวม ควรเป็นสิ่งที่มาก่อนคำว่า “นโยบายเชิงสั่งการ”