ไม่ทันจะถึงวันลงดาบ 30 พฤษภาคมนี้ สนามวุฒิสภาก็เริ่มส่งกลิ่นแปลก ๆ
กลิ่นที่ว่านี้ไม่ใช่กลิ่นบุหรี่ หรือกลิ่นเงิน แต่เป็น “กลิ่นความระแวง” ระหว่าง ส.ว. ด้วยกันเอง—ที่กำลังเกิดแผลร้าวลึกในสถาบันอำนาจอิสระที่ครั้งหนึ่งเคยแน่นเหนียวดั่งเหล็กกล้า
ในเมื่อชื่อเสียงของวุฒิสภาถูกท้าทายจากข้อกล่าวหา “ฮั้วเลือก ส.ว.” ที่ยังไม่ทันสะเด็ดน้ำ บรรดากลุ่มพันธุ์ใหม่ก็ลุกฮือขึ้นมา เสนอญัตติให้ชะลอการลงมติเลือกบุคคลเข้าสู่องค์กรอิสระ อ้างถึงความไม่เหมาะสมในสถานการณ์ที่ความชอบธรรมกำลังถูกสั่นคลอน
แต่เกมการเมืองไม่ใช่สนามของอุดมคติ
ญัตตินั้น…ล่มกลางสภา!
เสียงจากฝั่งวิปวุฒิสภา ตอบโต้ทันควันว่า “หากไม่โหวต ก็ผิดรัฐธรรมนูญ” — แปลตรงตัวคือ “ปล่อยให้ตำแหน่งว่างไว้ ไม่ได้” แม้จะยังมีคำถามใหญ่ค้างอยู่ว่า คนที่โหวตนั้น “มีคุณสมบัติครบถ้วนและโปร่งใส” แค่ไหน
กลุ่มพันธุ์ใหม่ที่เคยร้อนแรง จู่ ๆ ก็เงียบ… เหมือนรู้ตัวว่า “ไม่มีใครตาม” รายชื่อที่เคยพยายามรวบรวมให้ครบ 20 เพื่อยื่นศาลรัฐธรรมนูญ ก็ยังไปไม่ถึงไหน เหมือนโดนเบรกกลางอากาศด้วยแรงลมที่มองไม่เห็น
คำถามจึงไม่ใช่แค่ “ใครจะได้เป็น” ในองค์กรอิสระชุดใหม่
แต่ต้องถามว่า… “จะเอากลไกที่ถูกตั้งคำถาม ไปตรวจสอบความยุติธรรมได้อย่างไร?”
หรือสุดท้าย ประเทศนี้ยังอยู่ในยุคที่ “คนแต่งตั้งใหญ่กว่าคนใช้อำนาจ”
ใครกันแน่…ที่กลัวความจริง?
