กลางแสงนีออนของกรุงพนมเปญ เบื้องหลังโรงแรมหรู อาคารสำนักงานใหม่เอี่ยม และคำโฆษณาว่า “อภิมหาโอกาสการลงทุน” มีอีกหนึ่งโลกที่ถูกซ่อนเร้น โลกที่การหลอกลวงกลายเป็นอุตสาหกรรมหลัก

12,500 ถึง 19,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
คือมูลค่าที่ เจคอบ ซิมส์ ผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญากรรมข้ามชาติ ประเมินว่ารายได้จากธุรกิจฉ้อโกงไซเบอร์ของกัมพูชากำลังแตะอยู่ เทียบเท่ากับ 40 ถึง 60 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพีประเทศ
ตัวเลขนี้สูงกว่าอุตสาหกรรมท่องเที่ยว และสิ่งทอ ที่เป็นหน้าเป็นตาของชาติ

คำถามคือ ทำไม “อาชญากรรม” ถึงเฟื่องฟูในระดับนี้
คำตอบที่เจ็บปวดก็คือ เพราะมีรัฐหนุนหลัง

จากรายงานล่าสุดของสำนักข่าว Camboja News พบว่า มีเครือข่ายของผู้มีอำนาจเข้าไปเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้ง
ฮุน โต ลูกพี่ลูกน้องของนายกรัฐมนตรี ฮุน มาเนต คือหนึ่งในชื่อที่ถูกระบุชัดว่าเป็นกรรมการบริษัท Huione
แพลตฟอร์มการเงินที่ใช้หมุนเงินจากการฉ้อโกงและฟอกเงินระดับโลก

นั่นหมายความว่าเงินสกปรกจากการหลอกลวงประชาชนในกว่า 60 ประเทศ ไหลผ่านระบบนี้อย่างเป็นทางการ

ความเจ็บปวดที่ถูกทำให้หายไปจากแผนที่ท่องเที่ยว

เบื้องหลังตัวเลขแสนล้านดอลลาร์นี้ มีคนมากกว่า 150,000 ชีวิต จากหลากหลายประเทศ ที่ถูกหลอก ถูกบังคับ และถูกค้าขายให้ไปทำงานในศูนย์ฉ้อโกง
หลายคนถูกทรมาน หลายคนไม่เคยได้กลับบ้าน หลายคนหายสาบสูญ

แต่ในขณะที่โลกตะวันตกเริ่มคว่ำบาตร และเรียกร้องความเป็นธรรม
รัฐบาลกัมพูชายังคงปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา พร้อมกับบอกว่านี่เป็นแรงจูงใจทางการเมืองจากต่างชาติ

แล้วความจริงคืออะไร

คนกลายเป็นเหยื่อเครือข่ายอำนาจ

จากหลักฐานในรายงานของ Jacob Sims บ่งชี้ว่า องค์กรฉ้อโกงเหล่านี้ดำเนินการได้เพราะมีเจ้าหน้าที่รัฐ และตำรวจหลายระดับให้การคุ้มครอง
มีการตั้งเมืองฉ้อโกงในโครงการเขตเศรษฐกิจพิเศษที่ติดชายแดนไทยกัมพูชา

เมื่อรัฐกลายเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในอุตสาหกรรมฉ้อโกง
เหยื่อก็ไร้หนทางร้องขอความเป็นธรรม

อนาคตที่น่ากังวลของภูมิภาค

วันนี้ กัมพูชาไม่ใช่แค่สนามฉ้อโกงของเอเชีย
แต่กำลังกลายเป็นศูนย์กลางฉ้อโกงโลก
ด้วยอุตสาหกรรมผิดกฎหมายที่เติบโตเร็วกว่าระบบเศรษฐกิจปกติ

ใครจะเป็นเหยื่อรายต่อไป
ใครจะเป็นประเทศถัดไปที่ถูกแทรกซึมด้วยโมเดลแบบนี้

นี่ไม่ใช่เรื่องของกัมพูชาเพียงประเทศเดียว แต่มันคือปัญหาระดับภูมิภาค และระดับโลก ที่ต้องมีการจับมือกันอย่างจริงจังเพื่อหยุดมัน ก่อนที่จะสายเกินไป