“ผมสูง ไม่มายุ่งกับข้างล่าง”
คำกล่าวนี้หลุดจากปากของ ส.ว. อลงกต วรกี พร้อมยืดอกอ้าง “ศักดิ์” แห่งรัฐธรรมนูญ เหนือกว่าหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายอย่างกรมสอบสวนคดีพิเศษ หรือ DSI

ไม่ใช่คำพูดลอยๆ จากนักวิชาการหัวร้อน
แต่คือถ้อยคำจริงจากคนที่นั่งอยู่ในสภาสูง
พูดในช่วงที่ตัวเองถูกพาดพิงในคดีฮั้วเลือกตั้งวุฒิสภา มูลค่า 500 ล้านบาท ที่ DSI กำลังขึงสายสืบแน่นรอบประเทศ

ในขณะที่ DSI เดินหน้าสอบสวน เตรียมข้อกล่าวหา และพิจารณาความผิด
ผู้ทรงเกียรติท่านนี้ กลับตั้งคำถามแทนว่า
“กล้ามีหมายจับไหม?”
ก่อนจะตบท้ายแบบฟาดหน้าองค์กรรัฐว่า
“DSI ตั้งขึ้นตาม พ.ร.บ. ส่วนผมปฏิบัติหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญ — ศักดิ์ใครสูงกว่า?”

คำถามคือ… กฎหมายจะยังศักดิ์สิทธิ์อยู่ไหม? ถ้าผู้ถืออำนาจไม่ยอมให้ตรวจสอบ?

คำถามนี้ไม่ใช่เล่น ๆ
เพราะถ้า “รัฐธรรมนูญ” ถูกตีความว่าเป็นเครื่องแบบกันกระสุนของผู้ดำรงตำแหน่ง
แทนที่จะเป็นกรอบควบคุมอำนาจ
เราก็ต้องถามต่อว่า… สุดท้ายใครจะควบคุมใคร?

เมื่อ ส.ว. บางคนออกมาบอกว่าศักดิ์ตนเองสูงกว่า DSI
มันคือการ “อ้างกฎหมาย” หรือ “เหยียบกฎหมาย”?

ในขณะที่ประชาชนคนธรรมดาต้องยอมให้ DSI เรียกสอบ ถ้าถูกกล่าวหา
เมื่อถึงคิวของผู้ทรงเกียรติกลับตั้งคำถามถึง “สิทธิของผู้ถูกตรวจสอบ”
และประกาศ “ผมไม่ใช่คนระดับล่างให้มาวุ่นวาย”

แต่ตำแหน่ง ส.ว. มาจากใคร?
ศักดิ์ของ ส.ว. ไม่ได้มาจากตัวบุคคล แต่มาจากความไว้วางใจที่ปลายปากกาให้ไว้
และยิ่งสูง ยิ่งควรถูกตรวจสอบมากกว่าคนธรรมดาด้วยซ้ำ

รัฐธรรมนูญให้คุณมีอำนาจ ไม่ได้ให้คุณลอยเหนือกระบวนการยุติธรรม
และ DSI เอง แม้จะเป็นหน่วยงานที่ตั้งด้วย พ.ร.บ.
แต่ก็ทำงานตามกฎหมายอาญา มาตราเดียวกันกับที่ใช้กับคนทั้งประเทศ

หากหน่วยงานตรวจสอบถูกริดรอน เพราะผู้ถูกสอบอ้าง “ศักดิ์”
เท่ากับเรากำลังสร้างประเทศที่ “กฎหมายอยู่ใต้เก้าอี้ ไม่ใช่ใต้รัฐธรรมนูญ”

ประชาชนไม่ได้กลัวว่าคดีฮั้วจะซับซ้อน
แต่กลัวว่าการใช้ “คำพูดใหญ่” เพื่อเบี่ยงเบนความรับผิดชอบ
จะกลายเป็นบรรทัดฐานใหม่ให้คนในอำนาจ

ถ้าการเป็น ส.ว. หมายถึงการ “ตรวจสอบใครก็ได้ แต่ไม่มีใครตรวจสอบฉันได้”
งั้นก็ต้องถามกลับว่า
นี่คือรัฐสภา หรือศาลเจ้า?

และสุดท้าย หากคำพูดของใครบางคนในวุฒิสภา กำลังผลักกระบวนการยุติธรรมให้ต่ำลง
ก็ถึงเวลาที่ประชาชนจะต้องยกศักดิ์ของ “ความยุติธรรม” ให้สูงกลับขึ้นมา