“ในบางครอบครัว ‘พ่อ’ คือผู้ให้กำเนิด แต่ในบางประเทศ พ่อคือผู้ปกครองเงา ที่อยู่เหนือระบบที่ลูกกำลังบริหาร”
เมื่อคำว่า “ครอบครัว” ไม่ได้เป็นเพียงหน่วยพื้นฐานของสังคม แต่กลายเป็นหัวใจของพรรคการเมือง ประโยคสั้นๆ ของนางสาวแพทองธาร ชินวัตร “ป่วยจริงค่ะ มีการผ่าตัดด้วย” จึงไม่ได้ฟังเหมือนคำตอบจากนายกรัฐมนตรี หากแต่เป็นเสียงสะท้อนจากลูกสาวคนหนึ่ง ที่ยืนอยู่บนเวทีแห่งความสับสนระหว่างหน้าที่ กับสายใยเลือดเนื้อเชื้อไข
หลายประเทศในโลกเคยผ่านจังหวะแบบนี้มาแล้ว และแต่ละครั้ง ล้วนทิ้งรอยแผลให้กับความศรัทธาในระบบยุติธรรม
ย้อนมองกรณี คริสตินา เฟอร์นานเดซ เดอ เคียร์ชเนอร์ ในอาร์เจนตินา เธอไม่ได้เพียงแต่เป็นประธานาธิบดีหญิง แต่เป็นภรรยาของอดีตผู้นำที่มีชื่อเสียงฉาว ความพัวพันของสามีในคดีทุจริต กลายเป็นเงาทึบที่บดบังรัฐบาลเธอ แม้จะไม่ยอมรับตรงๆ แต่คำพูดทุกประโยคของเธอถูกตีความว่า “พูดในนามครอบครัว มากกว่านามแผ่นดิน”
“เมื่อครอบครัวเป็นศูนย์กลางอำนาจ ความจริงจึงต้องผ่านสายเลือดก่อนถึงประชาชน”
ข้ามไปยัง ปากีสถาน ชื่อของ เบนาซีร์ บุตโต อดีตนายกฯ หญิง กลายเป็นสัญลักษณ์ของการต่อสู้ทางการเมืองที่คล้ายจะเป็นมรดกบังคับ เธอไม่ได้เลือกเกิดเป็นลูกสาวของซุลฟิการ์ บุตโต อดีตผู้นำผู้ถูกประหาร แต่เธอกลับเลือกจะ ‘เดินตาม’ เงาของเขา ความรักและความแค้นผสานกลายเป็นเครื่องยนต์ในการบริหารประเทศ จนสุดท้ายตัวเธอก็ต้องรับชะตาอันโหดร้ายในแบบเดียวกัน
แล้วประเทศไทยจะเดินไปถึงตรงนั้นหรือไม่?
“หากผู้ป่วยอยู่ในโรงพยาบาล แต่การเมืองกลับอาการโคม่า ใครกันแน่ที่ควรถูกวินิจฉัย?”
ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองนัดอดีตนายกรัฐมนตรีทักษิณ เข้าชี้แจงในเดือนมิถุนายน ขณะกระแสโต้แย้งเรื่องสิทธิการรักษา และคำถามใหญ่ยังลอยอยู่กลางอากาศ เขาป่วยจริงหรือเป็นเพียงยุทธศาสตร์เลื่อนกระดาน?
แน่นอน ผู้เป็นลูกย่อมมีสิทธิ์ปกป้องพ่อ แต่เมื่อครอบครัวเดียวกันถืออำนาจบริหารประเทศ คำว่า “สิทธิ์” นั้น อาจล้ำเส้นคำว่า “อิทธิพล”
“ประชาชนไม่เรียกร้องให้ใครเป็นลูกที่ดี ขอแค่เป็นนายกฯที่ถูกต้อง”
คำตอบเรื่องสุขภาพของอดีตผู้นำ อาจมีเพียงแพทยสภาและศาลเท่านั้นที่ให้คำตอบได้ แต่คำถามใหญ่ในใจคน คือประเทศไทยกำลังปกครองด้วยรัฐธรรมนูญ หรือรัฐสายใยครอบครัว?
“เมื่อการเมืองคือบ้านของบางคน คนอีกทั้งประเทศก็ต้องอยู่อย่างผู้เช่า”
