คำถามง่ายๆ ที่คนธรรมดาก็สงสัยได้ หากบริสุทธิ์ใจจริง เหตุใดจึงเลื่อนนัด ป.ป.ช. ไปเจอภารกิจบินลาวพอดี?
นายพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค รองนายกฯ และ รมว.พลังงาน โบยบินไป สปป.ลาว อ้างว่าเพื่อเจรจาซื้อไฟฟ้าโดยตรง หวังลดต้นทุน ลดคนกลาง ลดค่าไฟให้ประชาชน ฟังดูดี แต่เวลาเป๊ะเหลือเกิน เพราะเป็นจังหวะเดียวกับที่ ป.ป.ช. เรียกตัวเข้าชี้แจงข้อกล่าวหา “แจกถุงยังชีพติดสติกเกอร์หน้า-ชื่อ” ที่อาจเข้าข่ายผิดจริยธรรมอย่างร้ายแรง
เมื่อรัฐมนตรีพลังงานเลือกบินต่างแดนในวันที่ควรถูกตรวจสอบ คำถามที่ประชาชนฝากมาก็คือ… เป็นเรื่อง “ซื้อไฟ” หรือ “ซื้อเวลา”?
เหตุผลว่า “ยังไม่ได้รับหนังสือเรียกอย่างเป็นทางการ” ใช้อธิบายพฤติกรรมของนักการเมืองได้ถึงแค่ไหน ในเมื่อข่าวการเรียกตัวแพร่สะพัดไปแล้วหลายวัน และท่านก็ยอมรับว่า “ทราบเรื่องแล้ว”
คำอธิบายที่ว่ากำลังเจรจาซื้อไฟกับประเทศเพื่อนบ้านเพื่อประโยชน์ของประชาชน ก็ดูงามสง่า แต่ใครๆ ก็รู้ดีว่า ข้อตกลงพลังงานระหว่างประเทศไม่ใช่ของจะเดินเข้าร้านสะดวกซื้อแล้วเลือกซื้อได้ในบัดดล แล้วแบบนี้… เรื่องเร่งด่วนหรือข้ออ้างกันแน่?
หรือว่านี่คือ “ฉากเดินเกมพลังงาน” ที่ปกคลุมอีกฉากหนึ่งของ “เกมการเมือง” ?
คำถามที่ยังไม่มีคำตอบคือ ทำไมทุกครั้งที่มีข่าวเกี่ยวกับการถูกตรวจสอบ คนกลุ่มเดิมๆ มักจะมีเหตุผลที่ดูพอดิบพอดีกับการไม่ต้องเผชิญหน้ากับกลไกตรวจสอบเสมอ?
หากมองจากแง่มุมผู้บริหารบ้านเมือง ความโปร่งใสไม่ได้วัดที่คำพูดสวยหรู แต่วัดที่ “การไม่หนีความจริง”
และในความจริงของวันนี้… ใครกันแน่ที่กลัวแสงสว่างจากห้องสอบของ ป.ป.ช. มากกว่าค่าไฟที่ประชาชนต้องจ่าย?
