รวมไทยสร้างชาติ กำลัง “แตกใน” แบบเลือดซิบ แต่ไม่มีใครกล้าเรียกชื่อเต็มของสิ่งที่เกิดขึ้นในพรรคที่เคยเป็นเรือธงของ “ลุงตู่” วันนี้กลายเป็นเรือรั่ว ที่ลูกเรือบางกลุ่มเตรียมหาทางลงฝั่ง
9 มิถุนายน เอกสารหนึ่งถูกยื่นถึงนายกรัฐมนตรี โดยกลุ่ม ส.ส. 21 คน นำโดย “เสี่ยเฮ้ง” สุชาติ ชมกลิ่น กับ “คุณออย” วิชาญ รัตนเพียร เพื่อขอเปลี่ยนรัฐมนตรีในสัดส่วนของพรรค รวมไทยสร้างชาติ — ข่าวธรรมดาไหม? เปล่าเลย เพราะเอกสารนั้นคือระเบิดลูกโตที่จุดไฟให้การเมืองในพรรคเดือดพล่าน
แต่เรื่องไม่ได้จบแค่เอกสาร… เพราะวันถัดมา “เลขาขิง” เอกนัฏ พร้อมพันธุ์ ออกโรงสัมภาษณ์สวนเดือด ว่าพี่เฮ้ง “ไม่รับสาย” ประหนึ่งหัวหน้าห้องโดนเมินในกลุ่มไลน์ ช็อตเด็ดอยู่ที่คำว่า “เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น” ที่เลขาขิงพูดออกอากาศ เหมือนท้าดวลกลางสภาฯ
แต่กลายเป็นว่า ฝั่งเสี่ยเฮ้งมีของเด็ดกว่า เมื่อออกมาเปิดเผยในรายการสดว่า เหตุผลที่ไม่รับสาย เพราะ “ไม่ไว้ใจ” และที่สำคัญ เขาอ้างว่า เลขาขิงเคยชวนจับมือ “ล้มหัวหน้าพรรค” แบบเงียบ ๆ ถ้าเรื่องนี้จริง เท่ากับพรรคนี้ไม่ใช่แค่รวมไทยสร้างชาติ แต่อาจจะต้องเปลี่ยนชื่อเป็น “รวมไทยล้มกันเอง”
แต่ถ้าเรื่องนี้ไม่จริงล่ะ? มันก็กลายเป็นการวางยาเบา ๆ ที่ส่งสัญญาณถึง “หัวหน้าพรรค” ว่าใครเป็นใคร ใครเป็นพวกใคร ใครเป็นไม้เบื่อไม้เมา และใครกำลังจะโดน “ชุดสุดซอย” ตี แล้วโดน “ชุดตามเก็บ” ซ้ำ
คำว่า “สุดซอย” และ “ตามเก็บ” กลายเป็นรหัสลับทางการเมืองที่แปลว่า เกมภายในพรรคนี้มันไม่ธรรมดา ไม่มีใครพูด แต่ทุกคนรู้ว่ามีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวข้างใต้พรมแดง
ความแหลมคมอยู่ตรงที่ “ขิง” ซึ่งเป็นเลขาฯ พรรครุ่นใหม่ ทายาทการเมืองสายสุเทพ กลับมาในยุคของลุงตู่ และกลายเป็นคนถือกุญแจบ้าน แต่วันนี้กลับมีคนเปิดประตูออกไปตั้งวงข้าวเที่ยง วงกาแฟ และวงเอกสารถึงนายก
ที่น่าจับตาคือ หลังสัมภาษณ์ฟาดกันทั้งสองฝั่ง ไม่มีใครปฏิเสธว่าไม่ได้ยื่นหนังสือ ไม่มีใครกล้าปฏิเสธว่ากลุ่ม 21 ส.ส. ไม่มีอยู่จริง และไม่มีใครเถียงว่า “พรรคแตกเป็นเสี่ยง” ไม่ใช่เรื่องที่แต่งขึ้นมา
คำถามที่ไม่มีใครตอบคือ ใครคือคนเริ่ม?
เพราะถ้าไม่ใช่ขิง… แล้วใคร?
ถ้าไม่ใช่การล้มหัวหน้า… แล้วจะเรียกเกมนี้ว่าอะไร?
หรือว่า “ขิง” ที่ควรหอม กลับกลายเป็น “ขิงแก่” ที่กำลังโดนต้มโดยเสี่ยเฮ้งจนเละเทะไปหมด
สิ่งที่แน่ชัดที่สุดคือ รวมไทยสร้างชาติวันนี้ กลายเป็นพรรคที่ “รวมกันไม่ติด” และ “สร้างแผลเองในบ้าน” ทั้งที่เพิ่งตั้งพรรคมาไม่กี่ปี
และถ้าสงครามกลางพรรคนี้ยังยืดเยื้อ… คำถามสุดท้ายจะไม่ใช่ว่า “ใครจะได้เป็นรัฐมนตรี”
แต่จะกลายเป็นว่า
“พรรคนี้ยังจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน?”
