หากคุณเป็นแม่ของเด็กชายวัย 6 ขวบ ที่โดนผู้ใหญ่กระโดดถีบต่อหน้าเพื่อนนักเรียน ครู และผู้ปกครองท่ามกลางแสงแดดยามเช้าในสนามโรงเรียน
คุณจะรู้สึกอย่างไร?

คำถามนี้อาจดูรุนแรงเกินไป แต่ในสังคมที่ยังไม่สามารถปกป้อง “ชีวิตเล็กๆ” ภายในโรงเรียนได้ เราอาจต้องตั้งคำถามแรงๆ เช่นนี้ เพื่อปลุกให้สำนึกแห่งความรับผิดชอบกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

เหตุการณ์ในจังหวัดตรังเมื่อวันที่ 15 พฤษภาคมที่ผ่านมา กลายเป็นอีกหนึ่งหลักฐานของ “ความล้มเหลวเชิงระบบ” ไม่ใช่แค่ระบบการศึกษา หากแต่เป็นระบบวัฒนธรรมของสังคมไทยที่ยังยอมรับ “ความรุนแรง” ภายใต้ข้ออ้าง “ความโกรธของพ่อแม่”

ผู้ชายคนหนึ่ง กระโดดถีบเด็กอนุบาล เพราะลูกของเขามีแผลถลอก แล้วบอกว่า “แค่ผลักเบาๆ”
เด็กคนนั้นหน้าหงายล้มทั้งยืน ต้องเข้าโรงพยาบาล ขวัญเสีย… ครูอยู่ที่ไหน? ผู้บริหารโรงเรียนอยู่ไหน? รัฐมนตรีศึกษาธิการ… คุณเห็นภาพนี้หรือยัง?

ลองมองไปต่างประเทศ… แล้วตั้งคำถามกลับบ้านเรา

ในสหราชอาณาจักร ปี 2023 เคยมีกรณีผู้ปกครองบุกเข้ามาด่าทอเด็กนักเรียนที่กลั่นแกล้งลูกของตนเอง โรงเรียนไม่เพียงแต่เรียกตำรวจมาจับกุมทันที ยังมีการตั้งคณะกรรมการสอบสวนเหตุละเมิดความปลอดภัยในสถานศึกษา
ผลคือ ผู้ปกครองคนนั้นถูกดำเนินคดีอาญา โรงเรียนต้องรีวิวมาตรการรักษาความปลอดภัยใหม่ และกระทรวงศึกษาธิการสั่งให้โรงเรียนทั่วประเทศเข้มงวดการอนุญาตบุคคลภายนอกเข้าสถานที่ทันที

สหรัฐอเมริกา – เคยมีเคสที่ผู้ปกครองผลักเด็กบนสนามบาสของโรงเรียนประถมในรัฐเทกซัส โรงเรียนเรียกเจ้าหน้าที่ตำรวจและนักจิตวิทยาเข้าช่วยดูแลสภาพจิตใจของเด็กทุกคนในเหตุการณ์ ไม่ใช่แค่เหยื่อ แต่รวมถึง “ลูกของผู้ก่อเหตุ” ด้วย

แล้วถามกลับว่า… โรงเรียนไทยของเรา พร้อมหรือยังกับมาตรการแบบนั้น?
หรือเรายังจะใช้ระบบ “เจรจาใต้โต๊ะ” หรือ “ขอความเข้าใจ” จนเด็กต้องกลายเป็นผู้ถูกทำร้ายซ้ำ?

กระทรวงศึกษาธิการต้องตอบ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีผู้ปกครองใช้ความรุนแรงกับเด็กในโรงเรียน และอาจไม่ใช่ครั้งสุดท้าย ถ้าผู้บริหารการศึกษาในระดับชาติยังไม่สามารถออกแนวทางป้องกันที่ชัดเจน ให้โรงเรียนทุกแห่งมี “มาตรการตอบโต้เหตุรุนแรง” อย่างเป็นรูปธรรม

• รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ มีแนวทางอย่างไรในการป้องกันความรุนแรงของผู้ปกครองในโรงเรียน?
• มีการอบรมครูและผู้บริหารให้จัดการภาวะฉุกเฉินหรือไม่?
• หากเกิดเหตุซ้ำ โรงเรียนจะรับผิดชอบอย่างไร? กระทรวงจะรับผิดชอบหรือไม่?

ถึงเวลาแล้ว

เด็กไทยควรได้เรียนหนังสือในที่ที่ปลอดภัย ไม่ใช่สนามทดลองของความโกรธ
และถ้าเรายังไม่ลงมือวันนี้ วันพรุ่งนี้…เราอาจต้องมานั่งดูคลิปอีกหลายคลิปที่เด็กถูกทำร้ายด้วยมือของผู้ใหญ่ โดยไม่มีใครรับผิด

เพราะถ้าความรุนแรงเกิดขึ้นแล้วถูกปล่อยผ่าน… มันก็ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่มันคือ “นโยบายโดยนัย” ของรัฐ