60 วัน คือกรอบเวลาที่สำนักงาน กสทช.ได้รับมอบหมายให้ทำ “ฉากทัศน์” หรือ Scenario ทางออกของวงการทีวีดิจิทัลไทย เมื่อถึงจุดหัวเลี้ยวหัวต่อ หลังสิ้นสุดอายุใบอนุญาตในปี 2572
นี่คือคำถามใหญ่: “ทีวีจะอยู่ได้อย่างไร?”
ในห้องประชุม กสทช. มีทั้งความเข้าใจและความกดดัน รู้ว่าต้นทุนสูง เงื่อนไขเยอะ รายได้ลด ผู้ชมเปลี่ยนพฤติกรรม เทคโนโลยีหมุนเร็ว แต่ใบอนุญาตยังผูกไว้กับกรอบกฎหมายเดิม ความเสี่ยงไม่ได้อยู่แค่ผู้ประกอบการเจ๊ง แต่อยู่ที่ทั้งระบบอาจล่มได้ หากไม่ขยับปรับตัว
สิ่งที่ กสทช.ทำได้ทันที – ลดต้นทุน, ปรับประกาศ, คลายข้อจำกัดบางประการ – ถูกวางไว้เป็นเป้าหมายระยะใกล้ พร้อมๆ กับการมองไกลถึงการปฏิรูประบบประมูลใหม่ในอนาคต
ไม่จำเป็นต้องประมูลในราคาสูงเสมอไป ถ้าฉากทัศน์ชี้ว่าเป็นการกดดันให้ “อยู่รอดไม่ได้”
แม้บางคำถาม เช่น “จะถึงขั้นต้องแก้กฎหมายหรือไม่” ยังอยู่เหนืออำนาจ กสทช. แต่สัญญาณจากที่ประชุมสะท้อนว่า “เกมต่อไปต้องเปลี่ยน”
ยุคที่ทีวีเป็นศูนย์กลางสื่อสารสังคม กำลังลาจาก ผู้บริหารยุคก่อนมองว่า “โตมากับทีวี” แต่ผู้ชมรุ่นใหม่ อาจไม่ได้แม้แต่จะหาช่องกดรีโมต พฤติกรรมเปลี่ยน เทคโนโลยีเปลี่ยน กฎกติกาก็ต้องเปลี่ยน
คำถามที่ใหญ่กว่า คือจะเปลี่ยนช้าไปหรือไม่
