“จะปลดปลายแถว ต้องเริ่มจากคนที่มีอำนาจเซ็นต์… ไม่ใช่คนที่ไม่มีโอกาสพูด”
ในความขึงขังของตำแหน่ง “ประธาน กสทช.” ที่เกิดจากการโปรดเกล้าฯ
วันนี้กลายเป็นจุดกดดัน “นายกรัฐมนตรี” อย่างมิอาจหลีกเลี่ยง
เมื่อ รังสิมันต์ โรม รองหัวหน้าพรรคประชาชน
ในบทบาทประธานกรรมาธิการความมั่นคงแห่งรัฐฯ ออกโรงกดดันต่อสาธารณะ
ชี้ตรงไปยังหัวใจของปัญหา “หากประธาน กสทช. ขาดคุณสมบัติ คนที่ต้องปลดคือ ‘นายกรัฐมนตรี’”
ไม่ใช่ กรรมาธิการ ไม่ใช่สื่อ ไม่ใช่ใครที่ไหน
ความเงียบ…คือการสมรู้ร่วมคิด?
เรามาถึงยุคที่การ “ดองเรื่อง” กลายเป็นนโยบายเงียบ
ทั้งที่ข้อเท็จจริงจากคณะกรรมาธิการ ICT ของสภาผู้แทนฯ
ได้ส่งเสียงเตือนมานานถึงความ ไม่ชอบมาพากล ของคุณสมบัติประธาน กสทช.
แต่รัฐบาลทำเป็น “รับฟัง” แล้ว “รับไว้เงียบๆ”
ปล่อยให้ตำแหน่งที่ควรยืนอยู่บนหลักความโปร่งใส กลับถูกห่อคลุมด้วยผ้าดำแห่งความเฉยเมย
คำถามคือ
นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน ซึ่งเคยขึ้นเวทีหาเสียงด้วยคำว่า “เปลี่ยนประเทศ”
จะนิ่งเฉยต่อข้อเท็จจริงที่ปรากฏแล้วหรือไม่?
ถอดได้ด้วยปากกา แต่กลับกลัวหมึกเลอะ
โรม ย้ำชัดว่า
“ตำแหน่งประธาน กสทช. มาจากการโปรดเกล้าฯ การจะพ้นจากตำแหน่งก็ต้องโปรดเกล้าฯ เช่นกัน”
แปลให้เข้าใจง่ายคือ
นายกรัฐมนตรีต้องเป็นคนชงเรื่องขึ้นทูลเกล้าฯ ด้วยตัวเอง
ไม่มีข้ออ้าง ไม่มีฝ่ายประสาน ไม่มีใครช่วยเบี่ยงได้
และหากไม่ทำ ทั้งที่องค์ประกอบชัดเจน
อาจเข้าข่าย “ละเว้นการปฏิบัติหน้าที่” ตามกฎหมายอาญา มาตรา 157
ประชาธิปไตยไม่ควรต้องพึ่ง “แรงดันจากกรรมาธิการ”
ในความจริงอันน่าเศร้า
ประธาน กสทช. ไม่ได้ให้ความร่วมมือในการชี้แจงต่อกรรมาธิการความมั่นคงฯ
ไม่มีหนังสือ ไม่มีเหตุผล
มีแต่อาการ “ไม่มา” ที่แปลได้ว่า “ไม่สนใจ”
ดังนั้น หากข้อมูลเพียงพอ
จะขอเดินหน้าเจรจากับฝ่ายบริหารโดยตรง คือ นายกรัฐมนตรี
เพื่อ “ปิดเกม” ให้จบตามกระบวนการที่ถูกต้อง
คำถามสุดท้าย…แล้วคนไทยจะไว้ใจ กสทช. ต่อได้อย่างไร?
ในเมื่อผู้นำองค์กรกำกับกิจการสื่อสารของประเทศ ยังถูกตั้งคำถามเรื่องคุณสมบัติ
และผู้นำฝ่ายบริหารกลับยังทำตัวเป็นใบไม้แห้งไหวตามแรงลม ไม่ยอมสั่งการใดๆ
สุดท้าย หากปล่อยให้เรื่องนี้ถูกปล่อยลอยตามน้ำ
คำถามอาจไม่ได้จบแค่ที่ตัว “ประธาน กสทช.”
แต่อาจย้อนกลับมาที่ “หัวโต๊ะของรัฐบาล”
ว่ากำลัง “ละเลย” หรือ “ปกป้อง”
ประชาชนเฝ้ามอง…ด้วยสายตาที่เริ่มไม่ไว้ใจใครอีกต่อไป
เพราะความยุติธรรม ไม่ควรขึ้นอยู่กับว่า คุณนั่งอยู่ฝั่งรัฐบาล หรือฝ่ายค้าน
แต่มันควรอยู่ที่ว่า “คุณมีความกล้า” หรือไม่…ที่จะทำสิ่งที่ถูกต้อง
