เมื่อกระแส ปรับคณะรัฐมนตรี (ครม.) เริ่มร้อนขึ้นทุกขณะ ใครที่ติดตามเกมการเมืองคงพอมองออกว่า “ศึกใน” ของรัฐบาล เพื่อไทย รอบนี้…ไม่ธรรมดา

เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2568 ข่าวจากวงในปล่อยออกมาว่า เก้าอี้ มท.1 หรือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย กำลังจะสลับขั้วกลับคืนสู่มือเพื่อไทย โดยวางตัว นายประเสริฐ จันทรรวงทอง รองนายกรัฐมนตรี และ รมว.ดีอีเอส ขยับขึ้นมารับตำแหน่งแทน นายอนุทิน ชาญวีรกูล หัวหน้าพรรคภูมิใจไทย

แน่นอน…เกมนี้จุดติดขึ้นทันทีในรอบวงเจรจา เพื่อไทย-ภูมิใจไทย

เพราะ ภูมิใจไทย ก็ประกาศจุดยืน “เซตซีโร่” ถ้าจะขยับโควตา ก็ต้องขยับกันยกแผง ไม่ใช่ “หยิบเก้าอี้” มหาดไทยไปง่ายๆ

และสิ่งที่ถูกวางขึ้นมา “แลก” อย่างจริงจัง…ไม่ใช่กระทรวงศึกษาธิการ อย่างที่เคยมีข่าวหลุด แต่มองไปที่ “กระทรวงพลังงาน” ซึ่งรู้กันดีในแวดวงการเมืองว่า เป็นสมรภูมิสำคัญ ที่เกี่ยวพันกับ ผลประโยชน์ระดับชาติ

และที่สำคัญ…เก้าอี้ตัวนี้ยังมี รัฐมนตรีผู้มากบารมี อย่าง “บางท่าน” ที่มีบทบาทในหลายยุคหลายสมัย กำลังกุมเกมไว้อยู่

แม้จะถือโควตาในนามพรรคเพื่อไทย แต่ในทางปฏิบัติ…หลายฝ่ายตั้งคำถาม ว่า “ใครกันแน่” ที่กำลังได้รับประโยชน์จากพลังงานในมือ?

เมื่อข่าวเจรจาเริ่มสะพัด ก็มีเสียงจากในพรรคเพื่อไทยเอง ที่ไม่ปฏิเสธว่ามี “แรงกระเพื่อม” ต่อบทบาทของ รมว.พลังงานคนปัจจุบัน ที่ดูจะ แข็งแกร่งเกินคาด และ ไม่ใช่แค่เบี้ยในกระดานของพรรค อย่างที่ควรจะเป็น

กระทรวงพลังงาน วันนี้ ไม่ใช่แค่เรื่องไฟฟ้า น้ำมัน หรือพลังงานหมุนเวียน แต่คือ “สายป่าน” ที่เชื่อมโยงถึง โครงการใหญ่ และ เม็ดเงินมหาศาล ที่ใครกุมได้ ก็เสมือนมี “ทองคำ” ในกำมือ

ดังนั้น จะไม่แปลกใจเลย…ถ้า ภูมิใจไทย จะขอแลก พลังงาน กลับมา หากต้องยอมเสีย มหาดไทย ไปในดีลรอบนี้

ขณะนี้ “วงใน” รายงานตรงกันว่า…ยังไม่มีการตกลงสุดท้าย และ พลังงาน กำลังกลายเป็น จุดแข็งและจุดต้าน พร้อมๆ กันในกระดานเจรจา

สุดท้าย ใครจะ “ขยับ” ใครจะ “คง” หรือใครจะ “ถูกปล่อยตัว” จากเก้าอี้…คงต้องจับตาอีกหลายจังหวะ

แต่ที่แน่ๆ…ถ้าใครยังคิดว่า พลังงาน คือกระทรวงเล็กๆ ที่ไม่มีผลต่อเกมใหญ่…คงต้องรีบกลับไปทบทวนบทเรียนทางการเมืองกันใหม่เสียแล้ว