วันที่ 2 พฤษภาคม 2568 เสียงฆ้องจากกระทรวงการคลังและบริษัทจัดการกองทุนก็ดังระงมพร้อมกัน ประกาศเปิดตัว “TESGX” กองทุนรวมรูปแบบใหม่ที่รัฐบาลออกแบบมาเพื่อ “สร้างความยั่งยืน” ด้วยอุดมการณ์ ESG (Environment, Social, Governance) ควบคู่กับ “ความหอมหวานทางภาษี” ที่หว่านล้อมนักลงทุนอย่างถึงพริกถึงขิง

แต่นี่คือการลงทุนในหลักทรัพย์ หรือ “หลักคิดของรัฐ” ที่ต้องการฟื้นความศรัทธาในตลาดทุนกันแน่?

จุดขายไม่ใช่ผลตอบแทน แต่คือสิทธิภาษี

สิ่งที่น่าสนใจไม่ใช่นโยบายลงทุนของแต่ละกองทุนที่มีถึง 37 กองทุนจาก 19 บริษัทจัดการ แต่คือ “สิทธิภาษี” ที่เรียกได้ว่าเย้ายวนยิ่งกว่าผลตอบแทนในพอร์ต

• ผู้ลงทุนใหม่ ได้สิทธิลดหย่อนสูงสุด 300,000 บาท ต่อปี
• ผู้สับเปลี่ยนจาก LTF เดิม ได้เพิ่มอีก 50,000 บาทต่อปี ต่อเนื่อง 5 ปี รวมทั้งหมด 500,000 บาท

เพียงแค่ “ถือไว้ 5 ปี” ก็ได้สิทธิลดหย่อนแบบจุกๆ

และหากย้อนดูเงื่อนไขให้ดี กองทุน TESGX ไม่บังคับลงทุนในหุ้น ESG ล้วนๆ เพราะตามประกาศกฎหมาย ไม่ได้ห้ามลงทุนในหุ้นกลุ่มอื่นหรือสินทรัพย์ประเภทอื่น จึงอาจเป็น “อุดมการณ์ ESG แบบเบลอๆ” ที่แปะฉลากไว้ดี เพื่อรับเงินภาษีที่รัฐยกให้

รัฐอุ้มตลาด หรือกำหนดแนวคิดให้ประชาชนลงทุน?

นี่คือการ “โปรโมท” อย่างเป็นระบบ ตั้งแต่ภาษีที่เอื้อ ไปจนถึงเงื่อนไขการสับเปลี่ยน LTF ที่หมดสิทธิ์ไปแล้ว และการสนับสนุนจากทั้งตลาดหลักทรัพย์ ธนาคาร และบลจ.ต่างๆ ที่เตรียมบูธเปิดขายราวกับงานแฟร์กลางห้าง

มันจึงไม่ใช่แค่กองทุนธรรมดา แต่เป็น “นโยบายกระตุ้นตลาด” ที่รัฐออกแบบมาในนามของ “ความยั่งยืน”

แต่ในขณะเดียวกัน ผู้ที่ไม่มีเงินออม ไม่มีภาษีให้ลดหย่อน ไม่มี LTF เดิม ไม่มีโอกาสเข้าถึงการลงทุน… ก็ไม่ได้รับอะไรเลยจากกองทุนนี้

เมื่อความยั่งยืนต้องแลกด้วยสิทธิพิเศษ

กองทุน TESGX จึงเป็น “พานเงิน” ที่รัฐวางไว้ในตลาดทุน พร้อมคำขวัญสวยหรูว่า ESG… แต่ที่อยู่ในพานนั้น อาจไม่ใช่แค่หุ้นดีๆ หรืออนาคตที่ยั่งยืน แต่อาจรวมถึงคำถามปลายเปิดว่า

“หากการลงทุนยั่งยืน ต้องมีภาษีล่อ แล้วเรายั่งยืนด้วยจิตสำนึก หรือด้วยสิทธิพิเศษกันแน่?”

ข้อมูล/ภาพ : infoquest