มันจะไม่เกิดคำถามเลย ถ้าไม่ใช่ “จังหวะนี้”…
จังหวะที่ประเทศยังจมปลักกับค่าไฟแพงกว่าค่าข้าว
จังหวะที่เสียงด่าหน้าตู้จ่ายไฟฟ้าดังกว่าเสียงปรบมือในสภา
และจังหวะที่…รัฐมนตรีพลังงานหายตัวไปต่างแดน
นายพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพลังงาน เดินทางไปร่วมภารกิจระดับนานาชาติ
โดยมีเป้าหมายเพื่อเจรจาความร่วมมือด้าน พลังงานสะอาด พลังงานหมุนเวียน และเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้อง
ดูผิวเผินก็เป็นภารกิจที่ควรสนับสนุน…แต่เมื่อย้อนดูจังหวะเวลาแล้ว ใคร ๆ ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า
“ไปทำไมตอนนี้?”
ไปลาว ซื้อไฟถูกจริงหรือแค่ถูกพูด?
การเดินทางไปลาวเพื่อดูงานและเจรจาซื้อไฟฟ้าพลังน้ำจากเขื่อนของ สปป.ลาว
รัฐมนตรีอ้างว่าการซื้อไฟฟ้าตรงนี้จะทำให้ “ราคาถูกลง” และ “ประชาชนได้ประโยชน์”
แต่จนถึงขณะนี้ ยังไม่มีรายละเอียดเชิงตัวเลข หรือข้อตกลงชัดเจนว่าราคาจะลดลงจริงหรือไม่
และลดแค่ไหน อย่างไร ในเมื่อค่าไฟวันนี้ยังยืนพื้นอยู่ที่เกือบ 4 บาทต่อหน่วย
ไปจีน เพื่อแสดงตัว…หรือสร้างผลลัพธ์?
ภารกิจที่จีนมีหัวข้อฟังดูดี
พลังงานสะอาด – พลังงานหมุนเวียน – ห่วงโซ่อุตสาหกรรมสีเขียว
แต่คำถามคือ: “เวทีนั้น เราไปในฐานะผู้เล่นหรือผู้ฟัง?”
การไปประชุมไม่ใช่ปัญหา
แต่การไม่มีผลลัพธ์กลับมาเป็นปัญหา
เพราะในขณะที่รัฐมนตรีบินไป…
ประชาชนที่บ้านยังรอคำตอบว่า “จะลดค่าไฟให้เมื่อไหร่?”
เมื่อการเมืองในพรรคเริ่มสั่นคลอน…การเดินทางจึงน่าจับตา
ยังไม่ทันรัฐมนตรีกลับถึงไทย
ข่าวการ “ลาออก” จากพรรคร่วมรัฐบาลก็เริ่มขึ้น
“เสี่ยเฮ้ง” หนึ่งในกลุ่มที่เคยหนุนหลังก็โบกมือลา
เสียงแซวในสภาดังลั่นว่า
“หายบ่อย ๆ เดี๋ยวไม่เหลือเลยสักก๊วนนะ รวมไทยสร้างชาติ”
กลับมาเถอะ…พร้อมคำตอบ
สิ่งที่ประชาชนต้องการ ไม่ใช่แค่ภาพถ่ายบนเวทีต่างประเทศ
ไม่ใช่แค่แถลงการณ์สวยหรู
แต่คือ “คำตอบที่ชัดเจน” ว่า
“พี่น้องประชาชนได้ประโยชน์อะไรจากการเดินทางนี้?”
กลับมาเถอะครับท่าน…
พร้อมคำตอบ มากกว่าคำอธิบาย
เพราะคำอธิบายแบบเดิม มัน จ่ายค่าไฟไม่ได้
