รถหรูอย่าง Toyota Alphard 2.5 Hybrid SRC และ Volkswagen T6 ปรากฏอยู่ในบัญชีทรัพย์สินของสำนักงานประกันสังคม ที่จัดซื้อโดยใช้ “เงินของผู้ประกันตน” พร้อมชื่อโครงการสวยหรูว่า “เพื่อสนับสนุนภารกิจกระทรวงแรงงาน” คำถามใหญ่ที่ตามมาคือ—สนับสนุนใคร? และภารกิจไหน?

แน่นอนว่าในกระทรวงแรงงานไม่มีรัฐมนตรีคนใดจำเป็นต้องเดินทางไปประชุมต่างประเทศด้วยรถ Alphard ใหม่เอี่ยมที่มีม่านไฟฟ้าและเบาะหนังปรับร้อนอัตโนมัติ นั่นไม่ใช่การประชุมสวัสดิการแรงงาน แต่คือการประชุมเหนือระดับที่มีเพียงไม่กี่คนบนหอคอยงาช้างเท่านั้นที่นั่งเบาะหลังได้

รถราชการมือหนึ่ง… สู่มือสาม โดย “วัด” เป็นตัวกลาง?

ข้อมูลที่สหัสวัต คุ้มคง ส.ส.ชลบุรี เขต 7 เปิดเผยชี้ให้เห็นถึง “กระบวนการแปลงสภาพ” รถราชการที่ชวนให้ขนลุก — รถจากสำนักงานประกันสังคม จ.สกลนคร โอนให้วัดสระแก้ว จากนั้นวัดโอนให้บุคคลธรรมดาอีกทอดหนึ่ง

ไม่ใช่เรื่องผิด หาก “วัด” มีสถานะเป็นองค์กรสาธารณกุศล และการโอนนั้นเป็นไปตามกฎหมาย

แต่…วัดมีเจตนาใช้รถเพื่อกิจของสงฆ์ หรือเพื่อ “อุปถัมภ์” ผู้โชคดีนอกระบบราชการ?

เมื่อรถราชการกลายเป็นทรัพย์ของบุคคลธรรมดาผ่านวัดที่ไม่มีระบบตรวจสอบ อาจไม่ใช่แค่ช่องโหว่ของกฎหมาย แต่คือ “ช่องทาง” ที่เปิดให้ของหลวงกลายเป็นของส่วนตัวอย่างแนบเนียน

ทำไมไม่ถาม… ว่าผิดหรือไม่?

เรื่องนี้ไม่ใช่แค่การใช้เงินผิดวัตถุประสงค์ แต่มันคือ “การตั้งคำถามต่อเจตนา” ของระบบราชการ

กองทุนประกันสังคม ไม่ใช่เงินงบประมาณแผ่นดิน แต่เป็นเงินของลูกจ้าง – นายจ้าง – และรัฐ ร่วมกันสมทบเพื่อประโยชน์ของผู้ประกันตน มิใช่เพื่ออำนวยความสะดวกให้ผู้บริหารได้รถหรูขับ

การโอนพัสดุจากหน่วยงานรัฐให้วัด ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ควรถูกติดตามว่าทรัพย์นั้นถูกใช้ “เพื่อการกุศล” หรือ “เป็นสะพานให้รถราชการกลายเป็นรถบ้าน”

ระบบราชการอาจไม่ผิด… แต่สังคมอาจไม่ให้อภัย

แม้ในตัวบทกฎหมายอาจมีช่องทางให้โอน ให้บริจาค หรือแม้กระทั่ง “เปลี่ยนมือ” ไปได้ถึงมือที่ 3 โดยไม่ผิดระเบียบ หากทำตามเงื่อนไขทุกข้อ

แต่คำถามสำคัญไม่ใช่แค่ว่า “ทำได้ไหม?”
คำถามที่ควรถามดังๆ คือ “ควรทำหรือไม่?”

เมื่อการจัดซื้อทรัพย์สินของรัฐไม่ตอบโจทย์ประชาชน
เมื่อทรัพย์สินของรัฐหลุดไปถึงมือเอกชนโดยไร้ร่องรอยความจำเป็น
เมื่อชื่อของ “วัด” ถูกใช้เป็นช่องกลาง
…สังคมย่อมตั้งข้อสงสัยได้ว่า นี่คือ “การฟอกพัสดุ” โดยใช้วัดเป็นเครื่องมือหรือไม่?

ถึงเวลาปรับระบบ หรือจะปล่อยให้หลุมดำนี้โตจนกลืนกองทุน?

หน่วยงานอย่าง สตง. ป.ป.ช. และผู้มีหน้าที่ตรวจสอบต้องไม่ทำเป็น “ไม่เห็น”
หากปล่อยให้ระบบนี้ดำเนินต่อไปโดยไม่มีใครตั้งคำถาม
สุดท้าย “รถหรู” อาจมีอีกหลายคันที่จอดในบ้านคนธรรมดา
ในขณะที่คนประกันตนต้องรอเตียง รอเงินชดเชย หรือรอการรักษา

เพราะเงินทุกบาทของประกันสังคม คือเงินของแรงงาน ไม่ใช่เงินแต่งรถให้ใครหน้าไหนขับเฉิดฉาย
และหากเสียงแรงงานไม่ดังพอ… เราจำเป็นต้องเขียนให้มันดังขึ้น